ఇంక్విలాబ్ జిందాబాద్

అసలే కొత్తప్రాంతం, దానికితోడు పనివత్తిడి. తెలిసినవాళ్ళో, తెలుగువాళ్ళో ఉంటే వసపిట్టడుగా ఉండే నేను ఇక్కడ ఆంజనేయులు తోడులేని అమృతరావులా ఐపోయాను. సెటైర్లులేవు, పంచ్లులేవు. ఇలాకొంతకాలం ఉంటే, సన్యాసినో సన్నాసినో ఐపోయే పరిస్థితి. ఒక ఆదివారం ఈనాడు చదివితే ఎందుకో ఒక బ్లాగుపెడితేపోలా? అనిపించింది. అలా ఏనుగు వెలగపండు మింగిన శుభాముహూర్తాన ఇందులో అడుగుపెట్టాను. కొంచం అక్కడా ఇక్కడా కెలికితే కూడలి, నెమలికన్ను, నవతరంగం మొ చూసేసాను. నాలో ఉత్సాహం కట్టలుతెంచుకుంది. నేనూ ఒక బ్లాగుకు కర్చీఫ్ వేసి (ఇంకా పేరు గట్రా అనుకోలేదు.) అలా నాలుగురోడ్ల కూడలికి వెళ్ళి దారిన పొయ్యే బ్లాగయ్యలను గోకాను. బాగా నచ్చిన ఒకటి రెంటికి వాఖ్యానాలు చేసి నేనుసైతం( చీ వెధవపలక "సైతం" అని కొడితే "సైతాన్" అని వచ్చింది.) అనుకుంటూ బయటకి వచ్చేశాను. తరువాతరోజు ఇక చెయ్యి, బుర్రా ఊరుకుంటాయా. సరే మొదటి రోజు శాసనసభ సమావేశల్లాగా వందనాలు సమర్పించి ఈపూటకి చాలులే అని బయటకి వచ్చేశాను. ముచ్చటగా మూడోరోజు కూడలికి వెళ్తే తెలిసింది అసలు పరిస్థితి. ఏదైనా ఒక విషయం గురించిరాద్దామ్ అంటే అప్పటికే 3 టపాలు వాటికి 36 వ్యాఖ్యానాలు. అప్పుడు అర్ధమైంది ఇక్కడ ఏదో జరుగుతోంది అని. అలా అన్నీ కెలికితే తెలిసిన సంగతి ఏంటి అంటే ఇక్కడ కెలకని విషయంలేదు.
నాలాగా ఇప్పుడే పాకే పాకుడుబ్లాగర్లు ఐతే కనీసం ఒక 10 విషయాలు అనుకొని తీరాతెరిచిచూస్తే అప్పటికే ఒక ఇరవైమంది బ్లాగేసి తాంబూలాలిచ్చేసాం తన్నుకుచావండి అని వెళ్ళిపోయుంటారు. టపారాసే ఉత్సాహం నీరుగారి ఇక మనసు ఒప్పుకోక ఒకవ్యాఖ్యానం వాగి వెళ్ళిపోవాలి. అప్పుడు పుట్టుకొచ్చింది విప్లవాగ్ని. నాలో ఒక ఎర్రసైన్యం నారాయణమూర్తి, నిప్పురవ్వ బాలకృష్ణ, మాదాల రంగారావు ఒకరి తరువాత ఒకరు పరకాయప్రవేశం చేశారు. అగ్నిపర్వతం కృష్ణ అగ్గిపెట్టెకోసం ఎదురుచూస్తున్నాడు. ప్రతిఘటన విజయశాంతి కూడా వస్తుందేమోనని భయపడ్డాను. రాలేదు బతికిపోయా. నా చొక్కా ఎర్రగా మారింది. ఆరంగు రిఫ్లెక్ట్అయ్యి నాబ్లాగుకూడా ఎర్రబడింది. ఇంతలో అమ్మనుంచి పిలుపు. అంటే మా అమ్మగాదు. అమ్మలగన్నయమ్మ పక్కనే ఉన్న యుట్యూబ్ కిటికీలో పూని “ఒరేయ్! ఇకడ జరిగే అన్యాయం ఆపరా” అని పలికింది.

అయ్యా! సీనియర్లూ ఇదేమన్నా భావ్యమా మీకు. ఏదో గ్రహభూమి అన్నారు సరే. శాస్త్ర విజ్ఞానం అన్నారు సరే. అవి ఎలాగూ మేము రాయం... రాయలేం. మాకంటూ కొన్ని వదలరా? భూమిని సరే తొవ్వుకోపోయి తర్వాత తరాలకు లేకుండా చేస్తున్నాం. ఇక్కడ కూడా మాకు రాయడానికి ఏమీమిగల్చకపోతే ఏమీ చెయ్యాలి మేము. ఇక ఏ ఘనా, కాంగో, ఇతీయోపీయోల భాషల్ని నేర్చుకుని అక్కడ రాస్కోవాలి. మరీ దారుణంగా చేతులు ఎలాకడుక్కోవాలి అన్నదానిపై 20 మార్కుల వ్యాసప్రశ్నకి సమాధానం రాశాడు ఒకతను.(దయచేసి తప్పుగా అనుకోవద్దు సర్. ఏదో కొంత బాధ అంతే :))

మొత్తంమీరే రాసేశారు. బ్లాగు మొదలుపెట్టటానికి ఇప్పటికీ తేడా ఎంతో తెలుసా..? రాయటం. చిన్నచిన్నపోస్టులు కూడా వేయలేకపోతున్నాం మీవల్ల. టపా మీరే రాస్తారు. మీరు రాసిందే కారెక్ట్ అని ఒప్పిస్తారు. మాకు ఎలా ఉంటుందో తెలుసా? దాన్ని డెలిట్ చేసిపడేయ్యాలి అనిపిస్తుంది. చివరికి కామెంట్ ఎలా రాయాలో కూడా మీరే చెప్తే ఇక్కడ మౌస్, కీబోర్డు కదలట్లేదు సార్. చిన్నప్పుడుస్కూల్లో చేరితే సైన్సు బాగా నచ్చింది. సరే సైంటిస్ట్ అయ్యి ఏదైనా సాధిద్దాం అనుకొన్నా. కానీ అప్పటికే చాలా కనుగొనేశారు. ఇంకా కనుక్కొనివీ నాకూ అర్ధం కాలేదు. సర్లే ఒక్కసారేకదా అని పట్టించుకోలేదు. ఇప్పటికీ నాకు ఏదీ మిగల్చకుండా అంతా ముందువాళ్లే కానిచ్చేస్తే ఎలా?

డ్రింక్సు బ్రేకులో టవలు, నీళ్ళు మోసుకెళ్లే పిల్లక్రికెటర్లా ఎన్నాళ్లు మేము కామెంట్స్ రాసుకుంటూ గడపాలి? ఎవ్వరికీ కనిపించదు, దూరంగా ఉంటుంది అని ప్లూటో గురించి దానిమీద జీవంతాలూకు గుర్తుల్‌ని తడుముదాం అనుకొంటె అప్పటికే ఎవరో గొకేసి పీకేసి రక్కెసి ఉంటారు. (మనవాళ్ళు అంత దూరం వెళ్ళినందుకు ఆనందంగా ఉన్నా) ఇక మాకు ఏమీ మిగిలింది? మీకంటే ఇంజినియరింగ్ సీనియర్లే నయం. రాగింగ్ చేసినా డ్రాయింగ్ ఎలానో నేర్పేవారు. బట్టలుతికించినా పుస్తకాలు ఇచ్చేవారు. ఒకవిషయం అనుకోని మొదలు పెట్టేసారికే చుక్కలు కనిపిస్తున్నాయి. తరువాత అసలు పలక మీద రాసేసరికి తలప్రాణంతోకమీదకి కాదు దాని తోకమీదకి వచ్చేస్తోంది. దీని దుంపతెగా..! నేను ఏదోరాస్తే ఇంకేదో చూపిస్తోంది. పుట్టి పలక పట్టినప్పటి నుంచి ఎరుగను ఇన్ని ముద్రారాక్షసాలు. దీన్ని నమ్ముకొని ఎవడైనా ప్రేమలేఖలురాస్తే వాడు ఇంట్లో వాజపేయి, వావిలాల (ఆడవాళ్ళు ఐతే జయలలిత, మమత) లాంటి ఆజన్మబ్రహ్మచారుల ఫోటోలు పెట్టుకోవచ్చు. ఇంత కష్టపడి రాసిపోస్ట్ చేసి ఒక అరగంటో గంటన్నారో కూడలిని రెఫ్రెష్ చేసి చేసి చూస్తే చివరికి తలుక్కున మెరుస్తుంది. (ఈ ఒక్కక్షణం మాత్రం కొంచంతృప్తి.) సరే ఉందిలే అలా టీ తాగివద్దాం ఎవరైనా కెలుకుతారేమోనని వెళ్ళివచ్చేసరికి అదిమాయం. జారుడుబల్ల మీద పిల్లాడీలా దేక్కుంటూ కిందకి వెళ్ళిపోతుంది. నేనుపోనని ఉగ్గబట్టి ఏడ్చినా లాభంలేదు. ముక్కుచీదుకుంటూ వీధినపడాలి.

అందుకే ఇక్కడ ఇంకా పాకుతూ ఉన్న మా జూనియర్ బ్లాగర్లు అంతా దీనిమీద సమైక్యంగా పోరాడాలి అని నేను పిలుపు ఇస్తున్నాను. హితులారా ఇక్కడ గర్ఝించింది ఒక పసిహృదయం. ఏకంకండి. మనకోసం 2MBPS వేగంతో కదులుతున్నాయి సర్వర్నాధ రధచక్రాలు. నేను ఇక్కడ ఈంక్వీలాబ్ అంటాను మీరు మీ బ్లాగుల్లో జిందాబాద్ అని టపా పెట్టండి. జూనియర్ డాక్టర్ల సమ్మెకంటే ఉధృతంగా సాగాలి మన పోరాటం. మనకు ప్రత్యేక కూడలి కేటాయించే దాకా ఆగదూ... ఆగదూ..ఆగదు బ్లాగాభిషేకం.
ఇప్పటికే ఈ విషయంపై కూడా ఎవరైనపెద్దలు రాసి ఉంటే ( నా ఖర్మకొద్దీ) మీ మద్దతు కోరుకుంటున్నాం. మీరు మా ఉద్యమానికి జయశంకర్. KCR మాత్రం నేనే. మేమంతా విడివిడిగా కొన్ని నిర్ణయాలుతీసుకొని సమైక్యంగా మాడిమాండ్లను ప్రకటిస్తాం. ఇంక్విలాబ్ జిందాబాద్

గమనిక:- ఇది ఎవరినీ నొప్పించదు అని భావిస్తున్నాను. ఇబ్బందిపెడితే చెప్పండి తీసేసెందుకు ఎలాంటి అభ్యంతరము లేదు