ఒకప్రశ్న

" అధ్యక్షా!" ఈమాట ఎవరు అన్నా వెంటనే గుర్తొచ్చే పేరది. కాకపోతే ఇప్పటిదాకా సరదాగా ఇకపై కొంతబరువుగా. శాసనసభలో స్పీకర్‌కి కొంతసమయం పడుతుంది సర్దుకొనేందుకు. ఇకపై తాము విమర్శలను సంధించాల్సిన వ్యక్తి వేరొకరు అంటే విపక్షనాయకులకీ ఈఇబ్బంది తప్పదనుకొంటా. ప్రజలు, అభిమానులు, కార్యకర్తల సంగతి సరేసరి. మీడియాకి కొద్దిగా మినహాయింపు.

నిన్న మద్యాహ్నం వరకు తెలియదునాకు. 3పైన అమ్మఫోన్ చేసి హెలికాప్టర్ దారితప్పిందనిచెప్పింది. అదేమీకాదులేమా అనిచెప్పాను. దారితప్పితే సమాచారం ఎలా తెలుస్తుంది, దాన్ని ఎలా నియంత్రిస్తారు వివరించేసరికే ఆమె కొంచెం కుదుటపడింది. అంతలో ఫ్రెండ్ ఒకడు ఫోన్ చేసి కొంచెం వివరంగా చెప్పాడు.
సాయంత్రం ఇంటికి వచ్చిచూస్తే ఇంకా గాలింపు అన్నారు. ఎదో అలజడి మనసులో.మళ్ళీ అమ్మఫోను. ఆయనభార్య గుర్తొస్తే మాత్రం అయనకేమీ కాకూడదు అనికొరుకుంటోంది మనసు. చాలా మంచావిడ. తానునమ్మిన దేవుడిని ఎప్పుడూ మరవలేదు. అంత పెద్దింటికోడలైనా, భర్త ముఖ్యమంత్రైనా ఎప్పుడూ అహంభావం చూడలేదు ఆమెకళ్లలో. రాత్రంతా ఫోన్లు. అధికారులకి కునుకులేదు. మీడియా వేడివేడి వ్యాపారాలతో బిజీ. నాయకులు వంతులేస్కొని శోకాలు( గ్లిజరిన్ లేకుండా). ఎవరి లెక్కలు వాళ్లవి. సీటుకోసం రాత్రి ఎన్ని సిట్టింగులు జరిగాయో? ఒక కాళరాత్రి అలా దొల్లుకొంటూ పోయింది.

సూర్యుడితోగూడ మనసుల్లో ఆశ చిగురించింది. ఎమైనా తెలిసిందా అని నిద్రకళ్లతోనే టీవీలముందు. ఒక్క ప్రకటన ఆశలన్నింటినీ చిదిమేసింది. ఎక్కడో మనసులో వెలితి, ఏదోకోల్పోయామన్న బాధ, గుండెబరువు ఎంతో తెలిసొచ్చిన క్షణాలు. విన్న తరువాతకూడా కళ్లుమూస్కొంటే సాక్షాత్కారం అవుతున్న చిరునవ్వు. మొత్తం ఐదుమంది అన్నారు. ఇద్దరు పైలెట్లు. వాళ్లు శిక్షణాసమయంలోనే వీటికి సిద్ధపడతారు. సెక్యూరిటీ ఆఫీసరు ఒకరు. ఈయన వృత్తికూడా అలాంటిదే. వై. ఎస్. తన ఫాక్షనిస్ట్ అనుభవాలతో మనసు సిద్ధపడిపోయి ఉంటుంది. ఇక మిగిలింది సుబ్రహ్మణ్యం. పాపం ఆయన ఊహించనిది. ఒక కార్యదర్శిగా ముఖ్యమంత్రితోకూడా హెలికాప్టరు ఎక్కుతున్నాం అనేది హోదాగా ఊహించుకొనే వృత్తి.

ఇంతలో మళ్లీ మొదలయ్యాయి వీధినాటకాలు. మీడియా నాలుగు సినిమా పాటలతో, ఎస్సెమ్మెస్‌లతో శవం మీద చిల్లర ఏరుకుంటుంది. నాయకులు శోకాలు ఢిల్లీకి వినిపించాయి. సీటుకావలనేవారు గుట్టుగా బేరాలు. మనకు అంతలేదులే అనుకొనేవాళ్లు "జగన్" (కనీసం మంత్రిపదవైనా దక్కుతుందని.) ఆమాద్మీ మాత్రం తమ నాయకుడిని తలుస్తూ కళ్ళొత్తుకుంటున్నాడు. ఇప్పుడు ఆయన పైన వచ్చిన విమర్శలేవీ గుర్తులేవు, తానేపార్టీయోకూడా మరిచాడు, మొన్న ఓటు ఎవరికివేశాడొ ఆలోచించాల్సిన అవసరం లేదనుకొన్నాడు.

రాజరెడ్డివాళ్ల అబ్బాయి, డాక్టరు రాజయ్య, ఎమ్మెల్యే రాజశేఖరరెడ్డి, కడప ఎంపీ వై. ఎస్., ప్రతిపక్షనాయకుడు వై. ఎస్., ముఖ్యమంత్రి ఎదుగూరి సందింటి రాజశేఖర్ రెడ్డి వీటిని ఉత్సాహంగా పలికిన నాలుక ఇప్పుడు ఆపేరు ముందు వేరొకటి పెట్టాలి అంటే తడబడుతోంది. ఆమహాతల్లి ని బొట్టులేకుండా చూడాలంటే ఆఊరోళ్లకి ఎంత ఇబ్బందో?
ఎక్కడైనా అల్లర్లు లెస్తాయేమో (ఎవరైనా లేపుతారేమో.) అధికారుల్లో అలజడి. ఇంత ఉద్రిక్త పరిస్థితుల్లోనూ శాంతిభద్రతలను అదుపులో ఉంచిన యంత్రాగం నిజంగా అభినందనీయులు. ఎదైనా తప్పుజరిగితేనే వీళ్లు గుర్తొస్తారు మనకు. ఇలా చక్కబెట్టినప్పుడు ఎవరూ పట్టించుకోరు.

ఆఊరికోసం (ఈరోజుల్లో కనీసం సొంత ఊరి గురించి ఆలోచించేవాళ్లు ఎంత మంది.), దానిబాగు కోసం ఎన్నికలలు కన్నాడో. ఆయనకి మునుపు ఆప్రాంతాన్ని పట్టించుకొన్న నాధుడేలేడు. ఇక భవిష్యత్తుకూడా అంతేనేమో.
పార్టీవిషయానికి వస్తే, నేనుగెలిపిస్తా అని పలకగల్గిన ఖలేజా ఎవరికి ఉంది? 2014లో రాహుల్ ప్రధాని అవ్వాలంటే ఆంధ్ర ఎంతముఖ్యమో తెలిసిందే. మరి అప్పటికి ఎవరిపై ఆధారపడాలి? మొన్న ఎలక్షన్లలో వై.ఎస్.ని చూసి ఎంతమంది ఓటేశారు? సోనియాని, రాహుల్‌ని చూసి ఎంతమంది ఓటెశారు?

ప్రభుత్వంవిషయంలో పరిస్థితి ఇంకా దారుణం. అంతపెద్ద ప్రణాళికలు, ప్రాజెక్టులు, పధకాలు నిర్వహించాలంటే మాటలుకాదు. అన్నింటికంటే ప్రధానమైంది ప్రాజెక్టుల్లో అవినీతి. ఇప్పటిదాకా ఇచ్చిన మామూళ్లు చెల్లవు. దందాలు మళ్లీ మొదటికి వస్తాయి. చాలవరకు ప్రాజెక్టులు ఆలస్యం అవడానికి కారణం అదే. ఒకరొచ్చి మొదలు పెడతారు. పర్సంటేజీలు లెక్కేసుకొని పంచేసుకొంటారు. ఇంతలో ప్రభుత్వం మారటం. మళ్లీ బేతాళుడు చెట్టెక్కడం. ఇదంతా సర్దాలి, ఆరోపణల్ని కోర్టుల్లో, శాసనసభలో ఎదుర్కోవాలి. ఇంతదాకా కుక్కిన పేనుల్లా ఉన్న అసమ్మతి ఇక బుసలుకొడుతుంది. అధిష్టానం దగ్గర మాటనెగ్గించుకోగల పట్టు ఎవరిదగ్గర ఉంది?

కాలం తనపంధా కొనసాగిస్తుంది. తనదైన శైలిలో జవాబు చెప్తుంది. ఇప్పుడుమాత్రం తనమౌనరూపాన్ని నిశిరాత్రిలాగా భరించి, రేపటిసూర్యుడికోసం ఎదురుచూడాలి. ఐతే కుటుంబపెద్దగా ఆయనలేమిని అందరికంటే ఎక్కువ అనుభవించేది భార్యాబిడ్డలే. ఆకాలందగ్గర జవాబు దొరకనిప్రశ్న వాళ్లదగ్గర ఒకటి ఉంది.